အေမရိကန္ ဆရာ၀န္တေယာက္နဲ႔ အစားအေသာက္အေၾကာင္း

ေမး။ ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ့လူေတြ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္ အသက္ရွည္တယ္ဆိုတာ ၾကားဘူးပါတယ္ ဆရာ။

ဆရာ၀န္။ ႏွလံုးဆိုတာ အျမဲတန္းခုန္ေနရတာမို႔ သူခုန္ရမွာထက္ပိုအခုန္ခိုင္းရင္ ပစၥည္းမ်ာလိုဘဲ ၾကာၾကာသံုးေလ ပြန္းေလ-ေဟာင္းေလ မဟုတ္လားဗ်ာ။ သူ႔ကို ထပ္ခုန္ေအာင္ လုပ္ခိုင္းတာဟာ ကားကို ကားသက္ရွည္ေအာင္ အျမန္ေမာင္းသလိုဘဲ။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔၊ အိပ္သာေနပါဗ်ာ။

ေမး။ ကြ်န္ေတာ္ အသားေလ်ာ့ျပီး၊ အသီးအႏွံပိုစားရင္ ေကာင္းမလားဆရာ။

ဆရာ၀န္။ ဒီလိုတည့္တည့္စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ႏြားေတြဘာစားလဲ ျမက္တို႔၊ ေျပာင္းတို႔စားတာမဟုတ္လား။ အဲတာေတြကေကာ ဘာေတြလဲ။ အသီးအႏွံေတြေလ။ ဒါ့ေၾကာင္း အမဲသား(စတိခ္)ဟာ ခင္ဗ်ားကိုယ္ခႏၶာအတြက္ အသီးအႏွံေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာင္းေပးထားလိုက္ျပီးသားဗ်။ အေစ့အဆံလိုသလား။ ၾကက္သားစားဗ်ာ။ အမဲသားဟာ အရြက္ေၾကာ္ေကာင္းတခြက္ဘဲ။ ၀က္သားစဥ္းေကာကေန ခင္ဗ်ာ့အတြက္ အသီးအရြက္လိုအပ္ခ်က္ ရာႏုန္းျပည့္ရပါတယ္။

ေမး။ ကြ်န္ေတာ္ အရက္ေလ်ာ့ေသာက္ရမလား။

ဆရာ၀န္။ လုပ္မေနပါနဲ႔။ ၀ိုင္ဆိုတာ အသီးအႏွံကေနလုပ္တာ။ ဘရန္ဒီကလဲ ၀ိုင္ကိုခ်က္တာ။ တိတိက်က်ေျပာရင္ သူ႔ထဲကေန ေရထုတ္လိုက္တာေလ။ ဒီေတာ့ ပိုမေကာင္းပါလား။ ဘီယာကေရာ အေစ့အဆံကေနလုပ္တာ။ ဒီေတာ့ ေသာက္တာေသာက္ပါ ကိုယ့္လူရာ။

ေမး။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အဆီအခ်ိဳးကို ဘယ္လိုတြက္ရမလဲ။

ဆရာ၀န္။ ခင္ဗ်ားမွာ ကိုယ္ခႏၶာရွိရင္ အဆီရွိမွာဘဲ။ တကိုယ္ထဲရွိေတာ့ တစ္အခ်ိဳး တစ္ေပါ့။ ႏွစ္ကိုယ္ရွိရင္ေတာ့ တစ္အခ်ိဳး ႏွစ္။

ေမး။ ပံုမွန္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ေျပာပါအံုး။

ဆရာ၀န္။ တခုမွ စဥ္းစားမရဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ့ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီကေတာ့ ကို္ယ့္အသားအနာမခံေရးဘဲ။

ေမး။ ေၾကာ္ထားတဲ့အစားေတြက ဘယ္လိုဆိုးက်ိဳးေပးပါသလဲ။

ဆရာ၀န္။ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ နားေထာင္မွ မေနဘဲ။ ကေန႔ကာလမွာ အစားအစာမွန္သမွ် အသီးအႏွံဆီနဲ႔ ေၾကာ္တာေတြခ်ည္းဘဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အစားအစာေတြထဲ ဆီကစိမ့္၀င္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ အသီးအႏွံေတြမ်ားမ်ား၀င္တာ ခင္ဗ်ားအတြက္ ဆိုးမတဲ့လားဗ်ာ။

ေမး။ ထိုင္-ထ လုပ္တာေၾကာင့္ ခါးက်ပါသလား။

ဆရာ၀န္။ မဟုတ္ေရးခ် မဟုတ္။ ၾကြက္သားဆိုတာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေလ ၾကီးေလမဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား ဗိုက္ထြက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ထိုင္ထလုပ္ေပါ့ဗ်ာ။

ေမး။ ေခ်ာ့ကလက္က ဘာဆိုးလဲ။

ဆရာ၀န္။ ရူးေနသလား ခင္ဗ်ား။ ကိုကိုးကဘာလဲ၊ အသီးအေစ့ဘဲ။ အေကာင္းဆံုးဗ်။ ေကာင္းတာစားျပီး ေကာင္းေကာင္း ဇိမ္ခံပါေလ။

ေမး။ ေရကူးတာ ကိုယ္ခႏၶာလွမလား။

ဆရာ၀န္။ ေရးကူးလို႔ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစား လွ-မလွသိခ်င္ရင္ ေ၀လငါးၾကည့္ေလ။

ေမး။ လူ႔(လိုက္ဖ္-စတိုင္)မွာ ကိုယ္ခႏၶာပံုပန္းရွိဘို႔ အေရးၾကီးပါသလား။

ဆရာ၀န္။ ၀တာေကာ ပံုပန္းတခုမဟုတ္ဘူးလားဗ်။

ဆရာ၀န္။ ဒါေတြကေတာ့ အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အယူအဆမွားေတြေပါ့ဗ်ာ။ တခုသတိထားပါအံုး။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ ကိုယ္အခ်ိဳးအစားလွလွေလးနဲ႔ သင္းခ်ိဳင္းကို အႏၲရာယ္ကင္းကင္း ေရာက္ေအာင္ သြားရမဲ့ခရီးလို႔ သေဘာမထားသင့္ဘူး။ လက္တဖက္မွာ ေခ်ာ့ကလက္၊ တဖက္မွာ ၀ိုင္ပုလင္းဆြဲ၊ ကိုယ္ခႏၶာကုိလဲ က်က်နနၾကီး အသံုးခ်ျပီးသကာလ၊ ေနာက္ဆံုး ၀ူး႕႕႕၊ ေ၀ါင္း႕႕႕ ေကာင္းလိုက္တာ- ေကာင္းလိုက္တာလို႔ ပီတိေသာမနႆျဖစ္ဘို႔က ပိုမေကာင္းဘူးလား။

ဆရာ၀န္။ ရွိေသးတယ္။ ကိုယ္စားတာကိုယ္ သတိထားေနသူမ်ား။ သူမ်ားေတြ ဘာစားေသာက္ၾကလို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ပါသလဲၾကည့္႕႕႕။

• ဂ်ပန္ေတြဟာ အဆီနဲနဲစားျပီး၊ အေမရိကန္ေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္နည္းတယ္။

• မက္ဆီကန္ေတြဟာ အဆီေတြ တအားစားျပီး၊ အေမရိကန္ေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္နည္းတယ္။

• တရုတ္ေတြဟာ ၀ိုင္နည္းနည္းေသာက္ျပီး၊ အေမရိကန္ေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္နည္းတယ္။

• အီတာလ်န္ေတြဟာ ၀ိုင္အမ်ားၾကီးေသာက္ျပီး၊ အေမရိကန္ေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္နည္းတယ္။

• ဂ်ာမန္ေတြဟာ ဘီယာကို တ၀ၾကီးေသာက္ျပီး၊ အေမရိကန္ေတြထက္ ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္နည္းတယ္။

ဆရာ၀န္။ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရင္၊ ၾကိဳက္တာကို ၾကိဳက္သလိုစားပါေလ၊ ၾကိဳက္သေလာက္ ေသာက္ပါေလ။

ဘာသာျပန္တင္သူ၏ ျဖည့္စြက္ခ်က္။

ကြ်န္ေတာ္တင္ထားတဲ့ (ထရန္႔စ္-ဖက္) က်န္းမာေရးနဲ႔မညီေသာအဆီ ဆိုတာကို ဖတ္ျပီး၊ အဂၤလန္ေရာက္ေနတဲ့ ေဆးမွဴးတဦးကေန (ကြန္မင့္)မွာ ေရးလိုက္တာကေတာ့ သူအဆီကို မေရွာင္ဘူး။ Simvastatin 40 mg ေဆးကို ညတိုင္းေသာက္ပါသတဲ့။

ကဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆးဆရာေတြ သူမ်ားကို မ်က္ေစ့ေနာက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႕လို႔ေျပာရင္ေတာ့ ခံရမွာဘဲ။ တေယာက္တမ်ိဳး ေျပာေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ကြ်န္ေတာ္ဆရာ၀န္ျဖစ္လာေတာ့ လူနာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ခင္မင္သူေတြက တျခားဆရာ၀န္တခ်ိဳ႕ထက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုလာျပတာ ပိုမ်ားတယ္ဗ်။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးရင္ အရက္နည္းနည္းပါးပါး ကိစၥမရွိပါဘူးတို႔၊ အစားအေသာက္လည္း အမ်ားၾကီး မေရွာင္ခ်င္ေနပါ စသျဖင့္ ေျပာတတ္တာကို။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သိေနတယ္ေလ၊ ဒီလူနာက အရက္ျဖတ္ပါဆို ျဖတ္မဲ့သူမွ မဟုတ္တာ။ ဆားအေရွာင္ခိုင္းလည္း ငါးပိက ေျပးမလြတ္ဘူးမဟုတ္လား။

ဆရာ၀န္လုပ္ သက္ရင့္လာေတာ့ လူၾကီးသူမေတြေျပာေလ့ရွိတဲ့ က်န္းမာေရးဆိုတာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါးေၾကာင့္ အေကာင္း-အဆိုးျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္သင္ရဘူတဲ့ေဆးက်မ္းေတြမွာ မပါတာကို ပိုျပီး လက္ခံခ်င္လာတယ္။

ဒီေတာ့ အာဟာရတခုတည္းသာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ဆရာ၀န္ေျပာတာသလို က်န္တဲ့ အေၾကာင္းသံုးပါးကို ေဘးခ်ိတ္ျပီး၊ လိုက္ခ်င္လိုက္ေပါ့။

ကံကိုလည္း မယံုတယံု၊ ဓမၼပဒ(၁)မွာေဟာထားတဲ့ စိတ္သာလ်င္ ေရွ႔သြားရွိကုန္၏ကိုလည္း မဖတ္ဘူး (မယံုဘူး)ဆိုရင္၊ ေႏြဆိုတာပူလို႔ အပူၾကိဳက္တဲ့ပိုးေတြ ေသာင္းက်န္းတာတို႔၊ ေဆာင္းဆိုတာေအးလို႔ တုပ္ေကြး-ႏွာေစး-အေအးမိတတ္တာတို႔၊ ဆိုတာေတြကိုလည္း ေဘးခ်ိတ္လိုက္ေပေတာ့။

ဆရာ-ဆရာမေတြက ေက်ာင္းသား-ေက်ာင္းသူေတြကို တခ်ိန္တည္းမွာ အတူတူသင္ေပးတာပါ။ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ အမွတ္ေတြ ဘယ္တူလို႔လဲ။ အမွတ္တူသူေတြလဲ ၾကီးေတာ့ အက်ိဳးေပးက တေယာက္တမ်ိဳး။ ၀င္ေငြေကာင္းတာခ်င္း တန္းတူေပမဲ့ အသက္ရွည္တာျခင္း၊ မတူဘူး မဟုတ္ပါလား။

အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာကို ကံေစာင့္ပါသတဲ့။ ဥာဏ္ေကာင္းၾကပါေစ၊ ကံေကာင္းၾကပါေစ။