တိုင္းရင္းသားမ်ားက ျပည္ေထာင္စုကို ဒီလို၊ ဒီလိုတည္ေဆာက္မည္ဟု ေျပာသည္။ ျပည္မက ဟိုလို၊ ဟိုလို တည္ေဆာက္မွ ျပည္ေထာင္စုဟု ေျပာသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးက ျပည္ေထာင္စု အေၾကာင္းေျပာေနပါလ်က္ႏွင့္ ညွိလို႔ မရျခင္းသည္ ျပည္ေထာင္စုႏွစ္ခု မတူလို႔ပင္ ျဖစ္ရမည္။
လက္ရွိျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ၾကည့္ရတာ ဗမာအန႔ံအသက္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။ က်န္တဲ့ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ့ အရိပ္အေယာင္ ဘာမွ မေတြ႔ရ။ ဗမာတို႔ရဲ့ႏိုင္ငံမွာ က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ား လာေရာက္ေနထုိင္ေနသလို ခံစားေနရတာ မဆန္းပါ။ ေနျပည္ေတာ္ဟုေခၚေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမွ ဗမာမင္းမ်ား၏ လႊတ္ေတာ္သဖြယ္ နန္းျပသာဒ္ေဆာင္မ်ားတြင္ လႊတ္ေတာ္တက္ရသည္။ ေရွးဗမာမင္းမ်ား၏ အေဆာင္အေယာင္ က်ိဳင္းဆိုတာႀကီးကို ထမ္းၿပီး ဗမာတိုက္ပံုႏွင့္လူ ၀င္လာလ်င္ မတ္တပ္ရပ္ေပးၾကရသည္။ “မွန္ပါ့ ဘုရား” မထူးရသည္ပင္ ကံေကာင္းလွၿပီ။
မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က မဟာဗမာ၀ါဒစြဲကုိင္ၿပီး၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈမ်ားျဖင့္ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ထားပါလ်က္ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ခ်င္ေသးသည္။ ဒီျပည္ေထာင္စုထဲမွာ တုိင္းရင္းသားတို႔ႏွင့္ ဆိုင္တာ ဘာမွ မေတြ႔ရ။ ဗမာႏွင့္ တျခားတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရး အခြင့္အေရးကလဲ မိုးႏွင့္ေျမလို႔ ကြာသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ မင္းတို႔ရဲ့ျပည္ေထာင္စုဟု သတ္မွတ္ထားသည္မွာ မဆန္းေတာ့ေခ်။
သေဗၺသတၱာ ကမၼတကာ။
ေမာင္ေရခဲ
0 comments:
Post a Comment