လူ႔ငရဲခန္း ႏွင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္စခန္း

ၿမိဳ႕ေပၚရွိဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဟာ နာဇီငရဲခန္းမ်ားပမာ။ အစိုးရဆိုသူေတြရဲ႕ အကာအကြယ္ ေအာက္မွာ ခိုလႈံလာၾကသူ  စစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္ ကခ်င္ျပည္သူ လူထုရဲ႕ အေျခအေနဟာ တေန႔ၿပီးတေန႔ ဆိုးသထက္ဆိုးလာၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ မိတဲ့ သားေကာင္မ်ားပမာ၊   ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နာဇီငရဲခန္းအသြင္သို႔ ကူးေျပာင္း လာေနသည္ကို ႏွလုံးသားရွိသူတိုင္း သတိထားမိဖို႔ ႏိုးေဆာ္အပ္ပါတယ္။

အမွန္မွာေတာ့ အစိုးရကို မိဘသဖြယ္ အားကိုးလို႔၊ အစိုးရရဲ႕ အကာအကြယ္ေအာက္မွာ လုံျခဳံမႈရမယ္ထင္လို႔၊ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေက်းလက္ေဒသမွာ မေနခ်င္လို႔၊ သားသမီးမ်ားအတြက္ ပညာေရးထိခိုက္မွာစိုးလို႔၊ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား အတြက္ ေဆးရုံနဲ႔ကင္းကြာသြားမွာစိုးလို႔၊ မိသားစုေတြ တကြဲတျပား ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔၊ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ကာလ အေတာအတြင္း လုံျခဳံစိတ္ခ်ရတဲ့ေနရာမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနခ်င္လို႔ ယခုလို အစိုးရရွိရာၿမိဳ႕ ေပၚသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ ခိုလႈံလာၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ထင္သလိုျဖစ္မလာဘဲ မင္းသားေခါင္းစြပ္ထားတဲ့ ဘီလူးၾကီးရဲ႕ ပိုက္ကြန္ထဲမွာ စစ္ေရွာင္ကခ်င္ျပည္သူေတြခမ်ာ သနားစရာၾကီး ေထာင္ေခ်ာက္မိေနၾကရွာတယ္။ ဘီလူးၾကီးကေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အရွင္လတ္လတ္ စားခ်င္ရာစား၊ ၀ါးခ်င္ရာ၀ါး၊ ေဆာ့ကစားခ်င္ရာကစား၊အတားအဆီးမဲ့ ေလာကၾကီးကို ေစာက္ထိုးေမွာက္လွန္ ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႕ စတိုင္လ္ဖန္ၿပီး ပီတိခံေနၾကတယ္။ ဘယ္သူက ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္သလဲေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက နာဇီဂ်ာမန္ေတြဟာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ၆သန္းကို ငရဲခန္းသြင္းၿပီး အဆိပ္ဓာတ္ေငြ႕ျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္နဲ႔ အသြင္တူ၊ သ႑ာန္တူ၊ လုပ္ရပ္ခ်င္းတူ၊ စိတ္ဓာတ္ခ်င္းတူေနတာကို ကမၻာတခြင္ သတိထားမိဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ။ ယေန႔ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြဟာ ၆သန္းမရွိပါ။ အဓိကလိုအပ္တာက ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက ဒုကၡသည္မ်ားကို ကယ္ထုတ္ဖို႔ထက္ ဒီမိုကေရစီအေရျခဳံထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ပုံမွန္ျဖစ္လာေအာင္ အၾကင္နာတရား၊ ေမတၱာတရား၊ လူသားပကတိ ျပန္လည္ျဖစ္လာေစဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဆိုလိုရင္းဟာ ဟိုတခါတုန္းက ဂ်ဴးေတြကို အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ နာဇီေတြလဲ  ဒီခ်ိန္မွာ ေမတၱာတရားျပည့္၀တဲ့ လူေကာင္းပကတိ  ျဖစ္လာရလို႔ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ ေလာကကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ယေန႔ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျပႆနာမွာ အစိုးရအမည္ခံေတြ ေတာင္းဆိုတာက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးျဖစ္ၿပီး KIO ေတြေတာင္းဆိုေနတာက ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးေရးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ အဆိုပါအခ်က္ႏွစ္ခုရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ဟာ အစိုးရအမည္ခံေတြရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းက စစ္အာဏာတည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးျဖစ္ၿပီး KIO ရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းက ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရးျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒီစိတ္ကူးစိတ္သန္းႏွစ္ခုရဲ႕ လက္ေတြ႕က်င့္ၾကံေနပုံဟာလဲဘဲ အစိုးရတပ္မေတာ္ေတြက ကခ်င္မ်ိဳးသုဥ္းစစ္ဆင္ေရးျဖစ္ၿပီး KIOေတြက က်ဴးေက်ာ္လာသူကို ခုခံတိုက္ထုတ္ေရး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္အရ ေျပာစတမ္းဆိုရင္လဲ ျပည္ေထာင္စုၾကီး ျဖစ္ေပၚလာရသည္မွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အသက္ေသြးေခၽြးတို႔နဲ႔ အုတ္ျမစ္ခ်ထားတဲ့အေပၚ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ သေဘာထားႀကီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ ကမၻာကသိေပမယ့္ ႏိုင္ငံ့သမိုင္းမွာမရွိတာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာေကာင္းပါတယ္။ လက္ရွိစစ္တကၠသိုလ္၊ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမ်ား သင္ရိုးညြန္းတမ္း ေတြမွာလဲ ဗမာေတြက စိတ္သေဘာထားၾကီးလို႔သာ တိုင္းရင္းသားအေခၚခံ၊ အဆင့္နိမ့္သတ္မွတ္ခံ လူနည္းစုေတြကို ျပည္နယ္ကိုယ္စီ ခြဲေ၀ေပးရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပါရွိေနတာသိရွိရပါတယ္။ အမွန္တရားဆိုတာ အခိုက္အတန္႔မွ် ဖိႏွိပ္ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေပမယ့္ ဇာတ္သိမ္းခန္းအထိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္မယ့္ အရာမဟုတ္ပါ။

ေလာကမွာဘယ္အာဏာရွင္မွ သက္ဆိုးမရွည္ႏိုင္ပါ။ ကခ်င္လူမ်ိဳးကို မ်ိဳးျပဳတ္စစ္ဆင္ေရး (Genocide) လုပ္လို႔မရႏိုင္ပါ။ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကို ငရဲခန္းအျဖစ္ ျပဳမူေနျခင္းဟာ လုံး၀လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္၊ အစိုးရမဟုတ္တဲ့လုပ္ရပ္၊ မိမိလည္ပင္းထဲမိမိကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးကြင္းစြပ္ယူတဲ့ လုပ္ရပ္၊ လူမိုက္အေတြးအေခၚ သာလွ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ထပ္ေလာင္း ႏိုးေဆာ္အပ္ပါတယ္။ နမူနာေလးတခု သင္ခန္းစာယူဖို႔ ဖတ္ရႈၾကပါစုိ႕။

Adolf Eichmann (1906-1962), Nazi official responsible for the murder of almost 6 millions of Jews during World War II. (1939-1945). Eichmann joined the Nazi secret police in 1934, and when the Germans annexed Austria in 1938, he was given the job of deporting Jews from that country, in accordance with Nazi anti-Semitic policy. During World War II he was in charge of “the final solution of the Jewish problem,” in the course of which Jews from all over German-occupied Europe were sent to Auschwitz death camps to be exterminated. After the war Eichmann disappeared, but in 1960 Israeli agents located him in Argentina, abducted him, and took him to Israel. Tried in Jerusalem and convicted of crimes against humanity, he was hanged two years later.

ေက်းေတာသားေမာင္ေပါက္ႀကိဳင္း
တာေလာႀကီး
၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ (၃)ရက္။